groen, groener, groenst!

20-03

Voor de vierde keer inmiddels keerde ik terug naar Bangkok. De eerst grote onbekende stad met ruim 8 miljoen inwoners, was me nu bekend en ik kon mn weg er redelijk goed vinden. Misschien voelde ik me iets te veel thuis en relaxed want voor ik het wist moest ik me haasten om me naar het vliegtuig te begeven. De tijd om daar te komen met het openbaar vervoer achteraf toch niet goed ingeschat (de enorme onvang van de stad blijft me verrassen), gevolg: incheck balie gesloten, vlucht gemist, balen!

Tsja wat nu?! “ Niet dippen (denken in problemen) maar dimmen (denken in mogelijkheden)” dacht ik erg optimistisch, maar ondertussen baalde ik verschrikkelijk. Nieuwe vlucht voor zelfde nacht, beetje rondhangen op’t vliegveld en zeer op tijd bij de incheck deze keer. Shoot! Meer tegenslag…moest een retour ticket als bewijs laten zien, zodat ze er zeker van zouden zijn dat ik de Fillipijnen wel weer op tijd zou verlaten. Rennen vliegen naar een internetcafe en de dame poeslief gevraagd of ik z.s.m. een vlucht kon boeken zonder te betalen (had geen Thaise Bath meer want verliet Thailand). In nog geen 10 minuten tijd had ik mn retourvlucht geboekt en uitgeprint, kon ik inchecken en kwam ik na een slapeloze lang nacht aan in Manila. Een smerige, oninteressante en leleijke stad dus direct de bus gepakt naar het noorden.

21-03

Ik had een ruime zitplaats in de airconbus naar Baguio en er werden gewoon engels gesproken films gedraaid! Ik ontmoette Margie, een vriendelijke 33 jarige van oorsprong Filipijnse, die al 13 jaar met haar man in Florida woonde. We konden goed met elkaar opschieten en hebben uiteindelijk die week samen de zelfde trip gedaan. De omgeving was mooi en deed me hier en daar denken aan Oosterijk, veel groen en bergen (geen sneeuw). Helaas geen prachtig uitzicht, daarvoor was het te bewolkt. Wel een charmant stadje met leuke plekjes om te eten.

22-03

We waren vroeg gaan slapen gister en mijn verjaardag begon met een ijskoude bak met water als douche, welke je ook voor de wc gebruikt om mee ‘door te spoelen’. Na 6 uur bussen en uit het raam turen kwamen we aan in Sagada. Een rustig, lay- back heel schattig dorpje dat bekend stond om de prachtige omgeving/ natuur en de grotten met opgehangen graven. Backpak in een kamer gedumpt en rond gaan lopen. Kwamen we langs een winkeltje met papieren verjaardags hoedjes! Oké, ik loop wel rond als een maloot, misschien voel ik me dan iets meer jarig. Ook verkochten ze allerlij vruchten wijnen en kocht ik een flesje ‘roselle wine’, die ik deelde tijdens dinner met nog twee spaanse meiden die we van de straat plukte. Het was gezellig maar echt jarig en happy voelde ik me niet, was weer een beetje ziekjes aan het worden (die verdomde aircon bussen ook altijd). Toen even achter internet en dat zette mijn elendige gevoel om in tranen van blijdschap. Alle lieve mailtjes en facebook berichtjes met felicitaties werden me te veel, heerlijk om te weten dat er aan me wordt gedacht! Mama kwam zelfs met de verrassing dat ze me op zou komen zoeken, super leuk nieuws en keek er meteen erg naar uit.

23-03

Heel beroerd werd ik wakker. De lange grot verbinding met veel klimmen en klouteren ging hem niet worden vandaag, maar ik wilde wel proberen om iig naar een van de groten toe te gaan en de beroemde “hanging coffins” te zien. Het is een relegieuse traditie die nog steeds wordt uitgevoerd alleen in deze regio en ook heel speciaal omdat niet heel veel mensen deze religie hebben. De overledenen worden in foetushouding in een uitgeholde boom gelegd, deksel er op en dan stapelen ze deze in het begin van de grot of hangen ze dus op zodat ze niet in het pikke donker zijn.

24-03

Geloof het of niet maar het was best een koude en bewolkte, regenachtige ochtend. Spontaan besloten we om na een heerlijke warme kop chocolade melk de wandeling naar de waterval te skippen en door te gaan naar Bontoc/ Benaue voor de beroemde rijstterrassen. Het bereizen van de relatief kleine afstanden neemt tot nu toe meer tijd in beslag dan gedacht. Veel wachten en overstappen van bus naar jeepny en wegen met veel gehobbel en geslinger door de bergen (wel met prachtige dalen). Aangekomen in het hostel hebben we ons na een paar dagen ijskoud water douchen, verwent met een warme douche voor 1 dollar meer. We kwamen een groepje reizigers tegen die we al eerder hadden gezien en al snel spraken we over het plan voor morgen. Er moest namelijk een jeepny worden gehuurd om er te komen, over een modderige lange hobbelige weg. Een uitdaging met een prijskaartje welke met zn tweeen niet te betalen is, maar met z’n tiennen wel. Zittend in een restaurantje loste dat probleem zich bijna vanzelf op. Na een kort bezoekje aan de plaatselijke bar met live muziek op tijd gaan slapen. Muziek van de band was nog wel om aan te horen, maar de zeer dronken gasten waren niet om aan te horen, zo vals en onverstaanbaar. Karaoke is hier heel groot, vooral de liefdesliedjes zijn enorm in trek. Maar of je daar nou blij om moet zijn…..

25-03

Na de extreme weg te hebben overleefd zijn we begonnen aan de hike. Prachtige natuur, heerlijke wandeling met nog mooier uitzicht. Heb inmiddels al heel wat rijst velden en bergen gezien maar deze vally’s zijn echt adembenemend mooi. We besloten door de rijsttreassen naar de waterval te gaan, een flinke afdaling gevolgd door een nog hogere klim. Onvoorbereid maar zo heet en bezweet toch maar besloten van de afkoeling gebruik te maken. Dat betende half naakt de waterval in, haha lekker hoor!

Die avond de nachtbus terug naar Manila gepakt, ik kon bij Margie blijven slapen. Heel lief en fijn. Na een practische dagje shoppen en een nodig bezoekje aan de Vietnamese ambasade (welke dicht was), een binnenlandse vlucht geboekt. Want ik was zeker niet van plan veel langer in Manila te blijven, op naar de prachtige stranden en duik plekken!