De Grote Vriendelijke Reus

7 april 2011 - Donsol, Filipijnen

DONSOL

07-04-2011/ 09-04-2011. Het beloofde weer een lange dag reizen te worden. Om je een indruk te geven:

06:30 uur: tricicle (brommer met zijspan)

06:45 uur: jeepny (busje met half afgesloten laadbak, soms drie bankjes prop vol)

07:00 uur: boot

08:00 uur: bus (op latje in gangpad)

11:00 uur: jeepny

11:45 uur: taxi (stress want verkeer in Cebu mega druk en wilde niet weer risceren vlucht te missen).

13:10 uur: vliegtuig (hilarisch, want deze keer regende het niet, maar kregen we allemaal toch het oranje parapluutje, eeeh correctie, parasolletje dus).

14:00 uur: tricicle (samen met alweer nieuwe reisgenoot)

14:30 uur: minivan

16:00 uur: benenwagen (aankomst @ “ Giddy’s dive resort”)

Heerlijk avondje maar veel te duur voor niet zo’n fantastische kwaliteit gegeten met grote groep. Samen gekomen door beetje te kletsen en morgen allemaal maar een ding te willen doen: snorkelen met de Whale Sharke! Het ging nu echt gebeuren! Met z’n zessen (Daan speciaal voor jou) geregistreerd en boot geregeld. Met snorkel set en alles op, ingesmeerd met zonnenbrand in de starthouding om het water in te gaan zodra we toestemming kregen. Of we hadden een waardeloze spotter of pech, maar het eerste uur rond varen waren we steeds net iets te laat. Op zich wel fijn dat hij niet wilde gaan waar toch al zes andere boten waren, maar aan de andere kant kwamen zij wel in het water. Toch de andere tactiek en ons geduld werd beloond. Haastig gingen we de eerste keer het water in, daar was ie! Wouw, wat groot en wat gaat ie snel, was echt pittig werken om bij te kunnen houden. Dat ging voor eventjes, daarna dook de reus dieper en zagen we niks meer. Hup weer in de boot en op naar de volgende, en zo verder. Eerst had ik iets meer de achterkant gezien en de reusachtige fin, maar de zichtbaarheid was niet fantastisch en in alle haast en enthousiastme had ik de ervaring niet echt goed in me opgenomen. Een van de keren daarop waren er zo veel andere toeristen die ook in het water rondzwommen dat ik me daar meer druk om maakte, a me hoela met max. twee boten per whale shark, zorgwekkende situatie. Eentje later waren ze aan het filmen en wilde ze ons er eerst niet bij hebben. Toen we toch mochten begreep ik waarom, whhhhaaaa gheweldig, zo dichtbij en niet snel, zo’n enorme kop, stippels een oog en een reusachtig lichaam, ik was zo onder de indruk en wilde meer (met minder mensen). Daar was mijn kans, ik had hem zelf al gespot en hij zwom niet zo snel en was vrijwel aan het oppervlakte. Als eerste sprong ik in het water, niemand in de omgeving. Zo snel als ik kon zwom ik in de richting van de schaduw die je aan het oppervlakte kan zien. Plots werd de donkere vlek in één seconde tijd een gigantisch brede bek! We botste niet maar het acht meter lange lichaam zwom rustig onder me door en vol verbazing keek ik toe, onbeschrijvelijk!

Die avond in een longtail bootje de rivier op voor een vuurvliegjes toer. Mooi om te zien in zulk grote getalen, met elkaar maakte ze een palmboom disco show en de sterrenhemel was ook weer prachtig. Maar dit na alle zensatie van vanmiddag was het wel een beetje leem.

Na een mega relaxed dagje chillen aan het zwembad met de groep terug naar Legaspi waar ik de nachtbus naar Manila terug zou nemen. Onderweg een beetje paniek want het regende behoorlijk en aan de kant was al een bus gecrashed. We maakte ons oprecht zorgen want de vluchten waren voor vanavond gecanceld. Gelukkig kwam alles goed en had ik nog een plekje.

MANILA

10-04-2011. Het was nu echt aftellen, nog één productief dagje met Margie en dan zou ik vanavond op het vliegtuig stappen naar Ho Chi Min (Saigon) waar mama me zou opwachten, ik kon niet wachten! We hebben flink bijgekletst, Margi en ik, over wat zij allemaal had gedaan en mijn reisavondturen. Daarna ben ik in de shoppingmall los gegaan op de hele goedkope films en tv series. Wel tien films op een dvd voor slechts één dollar, omdat ik zo veel kocht heb ik nog flink kunnen afdingen ook! De steden zijn zo’n groot verschil ten opzichte van de eilanden, de bevolking groeit letterlijk dicht door al het vette eten en snacken. Laatste avond maal en voor een keer een taxi naar het vliegveld zonder problemen. Niet onbeleefd, probeerde me niet op te lichten en vroeg niet schaamteloos voor een flinke tip.

Nog een laatste keer naar de “CR”, comferd room, ook wel WC (haha), tot ziens mooie zwarte lange haren (nou ja, hebben ook wel weer in Vietnam), flaporen (tsja die hebben veel mensen hier nou eenmaal), bakkerijen en afscheid van de aanname dat ik per definitie Amerikaan ben. Op naar alweer mijn zesde land in Azie!

PS: liefs :-)

 

3 Reacties

  1. Marion:
    14 mei 2011
    Heerlijk lieverd, zoals je schrijft! Ook lekker twee achter elkaar, geniet er van om te lezen wat een heerlijk leventje je daar in Azië, voor jezelf creëert ! Maar ehm.. WE WILLEN FOTO'S ZIEN , van je blonde lokken!! ;-) Hele dikke kus!
  2. m@m@:
    14 mei 2011
    De G.V.R. heeft er dus een verhaal bij ;)
    Ik geniet opnieuw met je mee :)
    liefs & dikke knuffel
  3. neef Robin:
    20 mei 2011
    Hey nichie!
    Zo we zijn verhuisd en t meeste is uitgepakt. Er is nog genoeg te doen maar nu ff hange op de bank. De tv staat nog ingepakt dus ff op jou blog een inhaalrace gedaan. Fantastische verhalen weer en wat maak je een hoop bijzondere dingen mee. Ff een duikbrevet halen of t niets is. En dan ook nog eens zwemmen met een walvishaai! Wat ontzettend gaaf zeg!!! Zitten trouwens ook een aantal mooie foto's tussen!
    Las ook nog dat je ondertussen jarig bent geweest, is wel een beetje laat maar alsnog gefeliciteerd!
    Ben benieuwd naar je volgende verhaal en foto's! Veel plezier weer verder!
    X Robin