Varkens en hanen

BOHOL

30-03-2011. Ook op dit eiland zou ik helaas maar een echte dag besteden, maar om op de plaats van bestemming te komen had ik de helft al vanuit de bus kunnen bewonderen. Echt wel mooi hier hoor, een lange weg langs de rand van het eiland waarlangs zo’n beetje alles gebeurt. Langs de weg zie je veel gekleurde huizen, de was hangt overal te drogen, kerken, kloosters, grafkisten (bij elkaar, dus is een begraafplaats maar lijkt meer een monumenteel iets zo apart). Ook zijn de Fillipijnen in vier maanden tijd weer het eerste land waarin ik borden kan lezen. Kortom geen ‘tekens’ meer maar vaak zelfs in het engels teksten met “drive safe, slow down, drive responseble” en vaak zit er een religieus tintje aan vast. De mensen drogen hun rijst op kleedjes langs de snelweg, die extra uitlaatgassen en stof geven de rijst vast een heerlijke aroma. Mijn zicht op de helder blauwe zee wordt afgewisseld door tientallen palmbomen, kortom ik begeef me nog steeds in een paradijs. Althans zo klinkt het en lijkt het, toch zit er ook wel een andere kant aan vast. Het grootste gedeelte van de Fillipino’s leeft in armoede, is boer of visser, hebben geen educatie gehad en worden in mijn opzicht ‘dom gehouden’. Zelf kunnen nadenken over wat geloof verkondigd zit er vaak ook niet bij, dat vind ik gevaarlijk want ze z ijn heel gemakkelijk beinvloedbaar en zo heeft bijvoorbeeld een priester die de bijbel al in zijn mening vertaald heel veel invloed. De wil om te ontwikkelen is er niet zoals wij dat kennen en dus wordt ‘siple life’ behouden. 

Oke, even terug naar waar ik was. Om je te herinneren, heet is nog steeds dezelfde dag als welke ik 03:30 uur in de vroege ochtend uit Pintuyan vertrok. Dus na die bus, minivan, boot, volgde nog twee bussen en toen kwam ik aan bij de Nuts Huts. Een geweldig sfeervol guesthouse midden in de jungle, gelegen aan de rand van een rivier. Meteen een vermakelijk stel leren kennen en gaan zwemmen in de rivier naar een watervalletje. Met hun, andere gasten en de eigenaren, een Belgisch koppel, gezellig gegeten en na twee biertjes kon je me al op vegen. Jammer dat ik hier niet langer kan blijven.

Beetje uitgeslapen en op naar de ‘Chocolate Hills’. Ze worden zo genoemd omdat ze in het droge seizoen bruin kleuren en de ronde vorm lijkt op chocolade druppels. Een mooi uitzicht, maar dat was het wel zo’n beetje. Door naar de Tarzier, een beschermd en zeldzame diersoort die lijkt op een cramlin aapje zo groot als je hand. Na dit bezoek door naar de boot die me naar Siquijor eiland zou brengen.

SIQUIJOR EILAND

31-03-2011/ 02-04-2011. Redelijk laat in de avond aangekomen dus goedkope kamer voor een nacht en dan zou ik de volgende ochtend wel verder zien. Besloten hier paar dagen te blijven en van de zon, de zee en het strand te genieten (zoals o.a. Eef al zei, moet wel blijven adem halen, hihi). Motorbike gehuurd en gehoord van niet al te duur resort aan een parel wit strand (klinkt goed he). Leuke groep mensen leren kennen, gechillt, spelletjes gespeeld, avondjes met mega goedkope en bekende tanduay rum, rondgereden op het eiland, waterval bezocht en andere strandjes. EN TOEN vertelde iemand me dat ik ook kon proberen via internet een Vietnamees “visa on arrivel” aan te vragen! Direct uitgezocht en online geregeld, wat een opluchting, dit gaf me iets meer speling.

NEGROS

03-04-2011. Apo eiland stond op de planning zodat ik kon duiken met mijn favorite schatjes; schildpadjes! Helaas was ik een minuut te laat voor de boot (enige vervoersmiddel dat hier blijkbaar wel strikt op tijd vertrekt) en dus miste ik de duiktour die ik via een hostel in Damaguette zou gaan doen. In plaats daarvan een andere duik met het zelfde hostel gedaan aan de kust van NEGROS, op Dawin beach. Eigenlijk was het snorkelen beter dan de duik zelf, maar wel zeeslangen gezien die als grassprieten uit de grond staken en mee deinsten op de golfslag. Jeej ook een schildpad, maar werd een beetje treurig van al het grauwe, verwoese, dode koraal. De andere meiden die doken zouden met deze laatste duik hun Open Water cursus afsluiten, dus die avond na een dagje strand zijn we verse vis gaan eten en was er een taart geregeld om het te vieren.

APO EILAND

04-04-2011/ 05-04-2011. Vandaag zou ik wel de drie duiken gaan doen en ik viel met mn neus in de boter want er bleek een fiesta te zijn! De duiken waren super! Weer veel nieuwe dingen geleerd en gezien en de ‘drift dive’ was de beste ervaring. Het is een duik waarbij je je laat mee drijven  met de stroming en het is net als vliegen onder water, we gingen wel 10 km/u! Grote scholen jakfisch, tonijn,  en meer pracht en praal schoten voorbij en ik had de beste prive vijf minute met een…. jajaa jaaaa een schildpad op slechts 20 cm afstand! Woehoe, echt alsof je zelf het beeld van een 3D film bent!

Op naar de homestay waar ik voor heel goedkoop met een duiker en nu ook kamergenoot kon verblijven. Onderweg zag ik al een man met een dood varken over zn schouders lopen en het normaal zo lay back eilandje was nu een grote happening. Na een bucket douche klaar voor de open lucht disco die op het basketbalpleintje werd georganiseert. Met de groep mensen die ook vanuit de backpackers place (Harold’s Mansion) in Damaguette naar Apo waren gekomen hebben ik een top avondje gehad. We konden bij de familie van een van de locals die bij Harold’s Mansion werkt een bordje eten krijgen. De hele tafel stond vol met varkens lekkernijen en we waren altijd welkom en alles was gratis, want zo gaat dat tijdens een fiesta. Daarna eindelijk weer eens lekker kunnen dansen.

Gewekt door het gekraai van honderden hanen en schreeuwende varkens die werden afgemaakt zijn we rond gaan lopen door de smalle paadjes. Het is maar een klein eilandje en alles centreerde zich zo’n beetje om dat ene pad met enkele aftakkingen. We waren uitgenodigd om bij Ronor’s Lodging te komen eten want daar zou ik in de eerste instantie verblijven, maar ze zat vol nu ik een dag later was. Stel je voor het meest lieve en vrijgevige mens op de aarde dat niet genoeg voor je kan betekenen. Ze had een kleinzoon, heerlijk leuk ventje en ze was altijd in de weer om het de gasten zo goed mogelijk naar wens te maken. Heerlijk gegeten, varken uiteraard, hoe kan het ook anders als alle mannen (vissers) hun twee vrije dagen hebben?! Het bleef er niet bij, ben de tel van uitnodigingen kwijt geraakt maar had voor me gevoel wel drie keer gelunched. In het dorpje werden de varkens aan bamboestokken gerosterd en werd er weer volop van de tanduay rum gedronken. Ik heb nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt en ben gaan snorkelen. Nog geen drie meter vanaf de kust al prachtig koraal en onder water leven en tussen de vissersbootjes die lagen aangemeerd zwommen schildpadden. Verder die dag  was er een ‘hanen gevecht’ georganiseert. Het is een van de grootste, meest bekende, belangrijkste en favorite activiteit/ sport van de Fillipijnen en ik vind het afschuwelijk! Heb met pijn en tegenzin 10 minuten volgehouden te kijken naar deze happening maar geen seconde langer en zeker geen tweede keer. De hanen zijn heel belangrijk voor het baasje en worden zeer goed behandeld, je kunt denk ik wel zeggen als een huisdier. De dag van het gevecht is er veel spanning want het gaat vaak om veel geld. Om de soort van box ring (maar dan gemaakt van bamboe) heen staat het publiek (99% mannen) hutje aan mutje. Er wordt geroepen en ingezet terwijl de ‘ baasjes’ met hun haan nog in de armen, zenuachtig en geconcentreerd doen alsof zij straks zelf met elkaar het gevecht aan gaan. Dan is het zo ver, de hanen worden opgevokt doordat ze elkaar moeten pikken en dan wordt het plastic hoesje, van het mes dat aan hun poot is bevestigd, verwijderd. Het gevecht begint en eindig zodra een van bijden dood is, tot die tijd moeten ze elkaar aanvallen en juicht het publiek enthausiast mee (alsof ze die beesten er mee kunnen beinvloeden?!).

Die avond stond er gelukkig iets vrolijkers op de planning, een miss verkiezing. Ons soort van buurmeisje werd door een uber ladyboy opgemaakt en gestyled, zo extreem dat ze net zo goed een masker op had kunnen zetten want achter die laag plamuur kon je haar echt niet meer herkennen. De verkiezing zelf was behoorlijk saai en ging maar tussen drie meisjes, ze werd tweede. Er waren een paar dans optredens te zien van de school, dat is de balangrijkste invulling voor een gymdocent. Daarnaast wordt er overal in de Fillipijnen gebasketbalt op pleintjes en veldjes of simpel weg met slechts een ring aan een boom.

DAMAGUETTE

06-04-2011

Doorweekt van het boodtochtje weer aangekomen op het vaste land. Rondgeslenterd om de markt en plaatselijke hapjes en drankjes geprobeert waaronder de heerlijke verse kinilaw. Rauwe vis in een sausje met lekkers, soort van serviche van hier i.p.v Costa Rica. Ook een bekend soort toetje “halo halo”. Melkproduct met ijsklontjes en snoepjes ed er in gemixt. Langs de koeienvijling door naar Haold’s Mansion voor een laatste nachtje. Damaguette beetje leren kennen samen met David, een Belg die wanhopig op zoek was naar een goede kop koffie en zo belande we in de McDonald’s. Nou ja zo gemakkelijk ging het niet, vanuit het winkelcentrum (ja, ik was weer terug in de bewoonde wereld) hebben we verscheidene keren de weg gevraagd. Gewoon zeggen dat je het niet weet is blijkbaar heel beschamend dus kregen we steeds een ander antwoord maar vaak niet het antwoord op de vraag. Hier in volgorde:

-          Heel ver weg, neem een taxi

-          Veel te ver, ongeveer één kilometer

-          30 minuten lopen

-          100 meter, je bent er bijna

-          Na 100 meter wederom “ nog 100 meter”

Ik had eens na zitten denken wat ik nog mijn laatste paar dagen kon en wilde doen. David vloog morgen naar Donsol (voor de whale shark) en na vluchten te hebben bekeken was mijn beslissing gemaakt, ik ook! Die avond naar de markt voor een verse tonijnmoot die we op de BBQ mochten doen met lekkere obergine salade. Geweldig concept, want goedkoop, bezoekje aan lokale markt, gebruik maken van BBQ, eten wat je zelf wilt en grote groep backpackers samen brengen. Ik ging vroeg en tevreden slapen.