Van Bago naar Kalaw

Bago Buddha World!

Voordat onze wegen zouden scheiden nog een middagje rondgetourd in de tuk- tuk met linda en een paar andere toeristen. Van inmens grootte Buddha beelden naar nog grotere liggende buddha’s, naar gouden pagoda’s en een 5 meter lange boa (slang, maar moest eerder aan de drukkerij denken paps). En tot slot nog een bezoekje aan de monastery, een groot buddhistisch klooster waar de monniken leren, eten en leven.

Onderweg hadden we thanaka op ons gezicht gesmeerd gekregen, leek wel een clauwntje. Maar bleek veel te weeg te brengen bij de plaatselijke bevolking, overall kreeg ik reacties. Overal waar ik ging werd ik aangestaard, waarom? Wat dachten ze? Niet alleen omdat ik zowat de enige tourist in Bago was maar vooral omdat ik ‘hun traditionele make- up’ op had. Na 5 minuten in de plaatselijke supermarket te werden achtervolgd door vier giechelende en starende meisjes kwam er een voorzichtig “ butiful” uit…oef, dan is het goed. Besloten vanaf dat moment zelf een blokje thanaka te kopen, bedacht dat het allen maar in mn voordeel kon gaan werken. De volgende dag zou mn bus naar Kalaw vertrekken en na mn avond eten had ik toch niet zo veel te doen, dus besloot ik mn haren te gaan kleuren. Wilde blonde high lights en had een pakje haarverf op de markt gekocht voor 0,5 USD. In mijn mini kamertje van 1,5 bij 2 meter nog wat paste precies een bed en een nachtkastje met spiegel. Dat beloofde heel wat gepriegel. Bleek dat het niet blond maar wijnrood was, verkeerde verpakking. Maar goed had zin iets nieuws, dus waarom ook niet?! Resultaat is leuk. Net ein- de-lijk de foto’s van Laos kunnen uploaden dus mn coupe moeten jullie (zoals gewoonlijk inmiddels) afwachten.

The pretty and hilly countryside countryside of Shan state

Kalaw was mijn volgende bestemming en ook deze keer heeft het niet lang geduurd (ongeveer een dag) of ik ontmoette mijn volgende reisgezelschap nog voor ik de 14 urige busrit zou beginnen. Een Nederlands meisje genaamd Babishe en Mikko, Fin. Hadden elkaar ook net een dag gelden ontmoed (dat is echt hoe het gaat, de ene keer heb je meer “mazzel” dan de andere keer. Denk dat het geluk aan mijn zeide staat). Helaas hadden we niet dezelfde bus (wel zelfde richting, bestemming en ook zelfde tijd) maar afgesproken op elkaar te wachten bij de bushalte in Kalaw. Zo gezegd zo gedaan (zoals dat vroeger ging toen er nog geen mobieltjes waren). Bij aankomst om 03:30 uur in de nacht kwam er een vrouwtje met een deken om zich heen geslagen (het was freezing koud!) aangesneld “ you have two friends?”…”I guess so” zei ik met een glimlach. Heerlijk toch dat je zo wordt verwelkomd, wat een land, wat een mesen! Ze begon uit te leggen dat het hostel dat we als back up hadden afgesproken, om in te slapen, vol zat. Behulpzaam liep ze met me mee naar een ander hostel dat volgens haar goed&koop was en waar ze net een paar minuten geleden Babishe en Mikko had afgezet. Ze vertelde dat ze tourgide was en dat we haar morgen op konden zoeken mochten we geinteresseerd zijn (ja, dat was de hele redden dat we hier waren). Ik betrapte mezelf er op dat als dit in Thailand, Laos of Cambodja zou zijn geweest je achterdochtige gevoel terecht zou zijn. Maar hier niet, de mensen hier willen je werkelijk helpen, verwelkomen, goed laten voelen zonder dat ze echt puur “iets van je willen omdat zij daar beter van worden”. Hardverwarmend toch? Ik werd herenigd met mn twee nieuwe matties en koud doch tevreden viel ik in slaap…..wordt vervolgd (niet dat programma met Han Pekel, ook leuke herinneringen, dat wel).