Cambodja met Lotte (deel 1)

Van Don Det naar Siem Reap. Een reis dag van 08:00 uur in de ochtend tot 01:30 uur snachts met bussen, wachten, grensovergangen en meer van dat soort ongein. Het klepje van de airco was kapot pal boven onze zitplaatsen, dus leek het alsof er een noordpoolwind met windkracht 8 uit kwam zetten. Gelukkig gaven Lotte’s sokken de praktische oplossing van dit probleem, welke we uiteraard vergaten mee te nemen. Echt onder de indruk was ik niet van het landschap en de dorpjes waar we langs reden. Een en al dorre rijstvelden met hier en daar rieten hutjes. De palmbomen blijven een prachtig gezicht, dat wel. En net als in Laos veel waterbuffels (vette beesten!) en op elke hoek een tempel. Versuft kwamen we veel later dan ‘geplant’ aan in Siem Reap. De reistijd heeft nog nooit geklopt dus daar stel ik me van te voren al op in. Laat maar vol goede moed de tuk- tuk in om toch een guesthouse naar onze pr, prijsklasse te scoren. Na een rondje door de stad met onze zogenaamde welwillende chauffeur, kwamen we toch bij een hotel naar zijn keuze uit. Aangezien het hostel dat wij op het oog hadden, volgens hem, door een drugsongeval met een toerist zijn deuren had gesloten. In plaats van 10 dollar p.p. p/n betaalde wij 5, niet slecht. Hele grote kamer, warme douche in een luxe badkamer en een zwembad! Eef en Mara, ik moest zoooo ontzettend aan jullie fotomomentje denken toen jullie in zo’n kamer zaten en op de bedden sprongen, heb’t na gedaan… Beter goed gejat dan slecht bedacht he;-)

De volgende ochtend na uiteraard wat baantjes te hebben getrokken zijn we naar een dormitoria voor 2 dollar verkast en hebben we de stad een beetje verkent. Hele sfeervolle leuke touristen stad met vele mogelijkheden. Alles maar dan ook echt alles staat ‘ in het teken van’ Ankor Wat. Ja, dat ding ja….het 8^e wereld wonder (!). Die avond ons zelf getrakteerd op Mexicaans, wat was dat fijn om even weer een andere smaak in je mond te hebben. Pas als je dat dan weer proeft realiseer je je hoe makkelijk het is om in NL gevarieerd te eten. Het eerste dat me direct opviel was dat bijna alle Cambodjanen zeer goed Engels spreken, op zich logisch gezien de geschiedenis maar toch een verrassend contrast met het veel beter ontwikkelede Thailand. De straat kinderen hier kunnen pittig reageren, hebben of heel bijdehand en op een onvriendelijke manier hun mondje klaar of komen gewoon gezellig een praatje met je maken. Vragen ze eten en wil je ze bijvoorbeeld wat geven, gaan ze nog kieskeurig lopen doen ook! Zo van “ nee ik wil…” Heerlijk, zijn het toch weer wat meer kinderen.

Ankor Wat was, zoals ik al eerder vermeldde, adembenemend mooi (tot dat ik aan uploaden toe kom, moeten jullie het maar met google afbeeldingen doen hoor, haha). Lotte dr slippers hebben het daar niet lang uit gehouden, het daarop volgende paar nog geen dag en die daarop slechts een week. Toen heb ik ook van die van mij afscheid moeten nemen (net als mn tweede ‘samesame but different’ Ray Ban zonnebril). Resultaat: Jut & Jul met ieder een slipper aan en verder bezweette modder benen en zand aan onze voeten die er voor zorgde dat we op melaatse leken. Lachen gieren brullen van de ene tempel naar de andere gefietst. De tweede dag fanatiek vroeg, maar relaxed in een tuk-tukje rondgereden om de overige ruïnes te bewonderen. Echter zaten we terwijl de zon op kwam achter de bewolking aan een fruit shake en een broodje.

Door Lotte (Alkmaar) ben ik weer “terug bij af” wat betreft het West Friese dialect. We lachen dr samen om, zij ervoer precies het zelfde. Joon hoe gaat het met jou ABN?Cootje een van de avonden zijn we inderdaad gaan stappen in Ankor Wat? (De kroeg). Biertjes, een dansje, beetje poolen en een tekstje op de muur achter gelatenJ Angelina Jolie is hier mega bekent vanwege de film Tomb Raider die in Ankor Wat is openomen, dus moesten we ook de naar haar vernoemde en door haar aangeraden cocktail maar proberen, best oke.

De ochtend van 30 januari zouden we om 06:00 uur klaar staan om opgehaald te worden. We hadden een boottocht naar Batambang geboekt. Met een paar andere die naar Bangkok zouden vertrekken stonden we nog half slaperig te wachten. Ik had geen seconde later moeten zijn, ik keek over mn schouder en zag onze backpacks niet meer staan! Ik rende naar de minivan die op het punt stond te vertrekken (naar Bangkok) en ja hoor, met ONZE bagage er in! Oef, gelachen van opluchting. Je kan ook niks aan die hostel gasten over laten….

De boottocht was puur en prachtig. De morning glorie (riviergroente) die ik al 2 maanden eet, heb ik nu in grote getalen zien groeien en de flotingvillages langs de oever en op de rivier waren indrukwekkend. Het water stond wel erg laag dus kwamen vaak vast te zitten. Ook hadden we een beetje vertraging omdat de propeller er mee uit schee doordat deze in waterplanten en visnetten verwikkeld was geraakt. Maar toegejuicht door de kinderen aan wal en zwaaiende vissers kwamen we 9 uur later veilig en al aan.

Hoogtepunt van Batambang was de Batambangse versie van verkleden in het Buiten museum (Enkhuizen…mooie tijden). Een foto sessie in Khmer jurken (traditionele Cambodjaanse kledij) met een laag plamuur op ons gezicht, inclusief nep wimpers, haarstukje en als kers op de slagroomtaart, de kitsch nep achtergrond waarop we werden afgedrukt. Bijna onze bus naar Phnom Penh gemist, maar niet helemaal en helaas door de te kort aan tijd er achter gekomen dat ze slecht een van mijn drie foto’s hadden bewerkt. Naja, het aandenken is er en twee dagen later liepen we nog met spierpijn in onze buik van het lachen rond.