Cambodja met Lotte (deel 2)

PHNOM PENH

In Phnom Penh hebben we eerst een heftige dag gehad. Mede dankzij het lezen van het boek “eerst doode ze mijn vader” dat je hier overal voor 1 dollar kan kopen van de straat kinderen (handig als je niet zo’n lief meedenkend vriendinnetje hebt als ik die het je geeft;-)) was ik redelijk voorbereid op de gruwelijke geschiedenis. Al was ik geinteresseerd en wilde ik graag met eigen ogen zien door welke hel Cambodja 30 jaar geleden is gegaan, de achtergrond info waar ik al over beschikte verzacht de schok niet. Met zn tweeën achter op de motortaxie (als gezinnen van 6 passen dan wij ook) naar de Killing Fields. Een monumentale toren gevuld met kleding resten en stapes van schedels en botten geselecteerd op leeftijd en geslacht torenen de hoogte in. Eerder werden deze in de massagraven gevonden, maar vanwegen het boedhisme was deze manier van ‘bergen’ eervol. De Killing Fields waar wij waren is een van de meest bezochte door toeristen, maar helaas niet de enige in het land. Het is een grasveld vol met kuilen, zonder enige kennis is dat wat je ziet. Na veeeeeel verhalen te hebben gelezen in het net geopende museumpje zijn we door gegaan naar Tuol Sleng Genocide Museum, voormalig Security office 21, kort bekend als ‘S-21’. Onder het regime van Pol Pot is deze van 1975-1979 gebruikt ter detentie, ondervraging en onmenselijke martelingen. Gevangenen werden na bekentenis (van wat dan ook, maakte niet uit wat je zei/ deed...alles was fout, terwijl je niks fout deed..) of gewoon na ontvangst, gedocumenteerd en gedood. Al het bewijs, foto’s films, archiefs, martel wapens en informatie over de destijds macht hebbende is hier nu te vinden.

Ik zal er niet over door vertellen, beetje sfeerverpestend maar zou het best kunnen vanwege de vele indrukken. Met een knoop in onze maag zijn we richting de boelevaard gelopen en hebben daar onder het genot van een biertje de boel laten bezinken. Phnom Penh zelf vond ik een erg leuke stad. Vele coloniale oude huizen en gebouwen, het ademde geschiedenis (al is die op zich dus niet heel aangenaam). De ‘spookstad’ zoals die toen was is nu bruisend en vol leven. Lokal markten, stalletjes en vriendelijke Cambodjanen verkopen en kopen hun goederen langs de straat. Armoede is zichtbaar, net als de scheidingslijn tussen de luxere winkels, restaurants en cafe’s die hier overduidelijk door buitenlanders worden gerund.

Eerst was ik soort van van plan om door Camboja heen te sjeezen zodat ik op tijd in Vietnam kon zijn voor het Chinees Nieuwjaar. Nu bleek dat dit ook dunnetjes in Phnom Penh werd geviert, dus besloten hier te blijven. De chinese lampignonnen, vlaggetjes en tal van andere versiering in de stad verraadde dat er inderdaad iets gaande was, maar toch bleek dat het voornamelijk bij een familie aangelegenheid bleef. Op de straat werden neppe geldbiljetten en papiergoud in een kom verbrand. Een familie vertelde dat ze dit voor overledene deden, zodat die weer geld hadden voor nieuwe kleren en eten.

De volgende dag zouden we in de ochtend op jacht gaan naar de draak want we hadden gehoord dat het een traditie was daarmee rond te gaan. We hebben slechts enkele voorbeischeurende versierde vrachtwagentjes gezien, beladen met rood/ geel geklede jongens die al juigende en roepende lieten blijken dat het hun nieuw jaar was. Toen werd ik echt ziek, alles werd wit voor mn ogen (voelde me al niet zo lekker) dus na een half uur op de grond te hebben gelegen in het dichstbijzijnde tankstation met een zak ijsblokjes op mn kop, de gehuurde fietsen in een tuk- tuk en terug naar het hostel. Zo was de jacht naar het Ch NY over. Slapen, op de wc zitten, water drinken en verkoelen. Na 2 dagen verzorging door Lotte was ik weer oke.

STRANDEN

Het zuiden van Cambodja beloofde een chillmodes van 100%, daar waren we wel aan toe. Vanuit het kleine ‘riverside’ stadje Kampot hebben we een scooter geheurd en zijn we op eigen houtje voor een dagtochtje naar Rabbit eiland gegaan: Zon, zee, strand, palmbomen gevolgd door: lezen, zwemmen, eten, insmeren (herhalen). Het eiland schijnt slechts door zo’n 20 families te worden bewoond en als je er overnacht is het helmaal back to basics. Wij hadden echter de krabmarkt van Kep in de planning, vers van de pers, smullengeblazen!

SHIANOUKVILLE

Een door toeristen verpest (dat is mijn mening) stadje. Het heeft weinig te maken met Cambodja, net als Lloret de Mar in Spanje (Kan natuurlijk wel heel vermakelijk zijn, he broertje?!). Het strand is volgepropt met strandbedjes en de hele rij restaurants aan de kust zijn allemaal zo sfeervol belicht dat het hele idee van sfeerverlichting, niet sfeervol meer is. Daarbij komt nog eens dat als je wel met goed gezelschap een drankje wil doen, je elkaar amper (niet) kunt verstaan omdat de drie verschillende top 40 nummers de mega boxen uit dreunen. Hoor mij nou...wordt ik oud? Haha, wel een uitdaging om in het ritme te dansen (Eel hoe gaat het met B&M?). Ik moet toegeven, een dagje (uber fout) ‘ booze cruze’ gevolgd door een avondje stappen was erg vermakelijk. En een burger of ‘westers’ eten kunnen me best gelukkig maken, voor heel even...maar “ hallo, daarvoor zit ik niet aan de andere kant van de wereld”! De Lokal markt met zn heerlijke Amok seafood en rijst en gefrituurde insecten en plastic stoeltjes hebben mijn voorkeur. Net als het relaxtere strand een paar kilometer verder op. En tsja, “ elk voordeel heb zn nadeel” de films (4 per dag vanaf 16:00 uur!) die ze bij ons in het hostel draaide waren zeer relaxed, met bier en popcorn a 0.50 dollar cent per stuk maakte het nog verleidelijker. De elkectriciteit die tot 3 keer aan toe voor een aantal uur uit viel, deed me realiseren dat het nog niet zoooo erg verwesterd is. In goed gezelschap (we ontmoete drie hele gezellige NL heren waarmee we hebben uitgehangen) is zelfs de meest rampsalige plek op de wereld nog een paradijs, zooooo erg was het nou ook weer niet hoor!

PS: Ik ben ein-de-lijk weer klein beetje begonnen met hardlopen, nu volhoudenJ

ACTIE

Het zat er al een tijdje aan te komen, plannen maken en hoogst waarschijnlijk afscheid nemen. Nee afscheid nemen van Cambodja was niet heel lastig want er is nog zoveel moois in het verschiet, maar van Lotte. Zucht, ik kreeg zowaar flash backs van schiphol! Na een laatste hele dikke knuffel en een traan te hebben weg gepinkt in de bus, op naar Bangkok. De stad waar ik mijn reis begon, maar nu slechts naar toe ging om mijn Myanmar visa te regelen en vervolgens mijn vlucht naar Yangon te pakken. Ik heb in Bangkok de tijd gehad om een ander deel van de stad beter te leren kennen. Heb de moed (was niet heel veel voor nodig) verzameld om de skytrain uit te proberen. Heb Bangkok by night vanaf een heel hoog gebouw bekeken (skybar), prachtig!! Moest vanwegen bad bugs in de dormitory met fan waar ik sliep naar de dorm met airconditioning verhuizen, gevolg verkouden en geen stem meer. Daarnaast was de muggenbult die ik had open gekrapt gaan ontsteken en werd mn voet twee keer zo dik door al het vocht dat er in zat (eigenwijs met de hoofdletter E als ik ben, natuurlijk toch hele dag door de stad rondstruinen). A fijn eind goed al goed.

Toen was het nog maar hopen dat alles zou lukken, nu kan ik jullie vertellen: geen zorgen meer na ziekenhuisbezoekje (stukje zilver en rust doen wonderen), visa in de pocket, vlucht gehaald en na een ruim uur vliegen (wel nog knallende oorpijn vanwegen mn verkoudheid denk ik) veilig en wel in Burma geland (30 jaar terug in de tijd). Ben alweer met een ander Zweeds meisje samengeklit, op zoek gegaan naar Hotel, gevonden en voel me ieder dag stukje beter. Heel veel zin in dit land, beloofd veel goeds, nieuws en moois. Blog bijgewerkt, wat wil je nog meer?!?! Tabee!

Liefs Jolien