De 'eigen charme' van Laos, in ontwikkeling...

Al is het ‘slechts’2 maanden geleden dat ik Thailand met z’n ontelbare tattooshops achter me heb gelaten, gevoelsmatig komt het eerder in de richting van het stenen tijdperk. Oke, dat is natuurlijk wat overdreven maar ik heb heel wat kilometers per bus afgelegd de afgelopen twee weken. Laos heb ik enkele dagen geleden achter me gelaten en het volgende land waar ik de prachtige plekjes ga ontdekken is Cambodja. Wat ik heb beleefd ga ik kort houden. Niet te veel uitwijken over reisgezelschap of het reizen zelf en de indrukken, deze heb ik wel opgeslagen hoor, for ever! ;-)

Luang Prabang: zwemparadijs in waterval, Mac vind salto’s maken ed ook leuk, dus we hebben ons vermaakt als kinderen. Zwaaiend met een touw, plonsend in het water. Genoten van de heerlijke zoettigheden die de Fransen hier hebben achter gelaten, vroeg de wekker om de monniken rijst te geven die in bosjes uit alle hoeken van de straat te voorschijn kwamen. En tot slot struinen door de straten en de sfeervolle night market. Voor mij was Luang Prabang de mooiste en leukste stad, echt een aanrader!

Vang Vieng: ‘drugs stad’ Amsterdam is er niks bij voor de meesten touristen (jong + Engels) hier. Van veel, heel veel bier en buckets met een jointje tot opium thee, mushroom shakes en happy pizza’s. Alles, maar dan ok echt alles is te vinden op het “happy menu”. Bar’s en lunchcafé’s met Friends en Family Guy op grote schermen. Na een dagje tuben en na het verkennen van de prachtige omgeving waarin dit bijzarre stadje ligt, had ik het wel gezien.

Vientiane: Geen ‘verkeerde’ plek voor een grote stad. Wel, net als de rest van Laos, veel in aanbouw. We hebben zo’n 60 km op de fiets naar tempels en het Buddha park, waren erg mooi. Het einde van de drie musketiers, want Kyle verliet ‘ons reistrio’ voor de golven van de oceaan in Indonesië.

Ko Long Cave: een 7,5 km lange grot (tunnel, soms 100m hoog en nog breder) die ik heb bewonderd per longtailboodje met lawaaierige motor (verbaasd me dat dat de grot op den duur niet doet instortten). Waanzinnig, spannend en bijna niet te bevatten dat je in de ‘limestone mountain’ bevind. Heel indrukwekkend en zeker de rompslomp van bussen, tuk tuk’s en nacht extra verblijf waard geweest. Ik nam de nachtbus naar Pakse, Mack ging de volgende dag naar Vietnam, dus stond er weer ‘alleen’ voor…dat duurde niet lang.

Pakse:Deze stad zelf had niet mijn interesse, maar wel het omliggende gebied vol koffieplantages, verschillende prachtige watervallen, de ‘echte dorpjes’ met de meer pure en boeren- Laotianen. De beste manier om dit te gaan ontdekken was twee dagen per motorbike. Wil jullie niet ongerust maken was met een groepje (zeer spontaan ontmoed, zelfde pan, handen geschud, scooter gehuurd en gaan met die banaan!) ik doe voorzichtig echt, maar moet toch even melden dat ik met Nikki achterop 95 km/u heb gereden! Heel even maar, om te kijken hoe hard ie kon….A fijn, de omgeving was prachtig, het gaf me wederom meer het gevoel dichter bij de wortels van Laos te komen. Leuke dorpjes waar de electriciteit regelmatig uit valt, zo bleek tijdens het avond eten. Daarna spelletjes gespeeld in het kaarslicht en vroeg naar bed, heerlijk rozig gevoel.

Champasak: Eigenlijk stond dit stadje met de daarbij behorende Wat Phu Champasak niet in de panning, maar alsof het zo had moeten zijn horde we over een soort van viering met licht show en traditionele muziek bij volle maan. En laat het nou net stom toevallig die dag volle maan zijn! Te donker om de tempel op ‘wouw- waarde’ te kunnen schatten, maar de ontelbare kaarsjes en vakkels die op elke laag van de tempel waren aangestoken hadden zeker de w- factor. Eenmaal naar boven geklommen een spectaculair uitzicht dat me meteen aan parijs deed denken, wouw!

Don Det: “Bin there, Don Det”! Een van de vierduizend eilanden die in de Mekong rivier liggen, in het zuiden van Laos. Ik had een doel: chillen en lezen in de hangmat (David Baldacci, vuil spel) en uiteraard exploring de omgeving op de fiets. Nou liet dat laatste een aantal dagen op zich wachten want ik was ziek geworden. Had een of andere alien (giardiasis) in mn darmen zitten wat als resultaat had dat ik niet at, nóg meer moest boeren dan ik normaal gesproken al doe (ja ja Daan, je geloofd het misschien niet, maar het kan echt), beetje koorts, zwanger leek en dus bleef ik waar ik was: in mn hanmat, helemaal niet verkeerd. Don Khon watervallen en ook een prachtig eiland, uitstekend voor een paar mooie plaatjes van zowel zons op als ondergang.

Ik hoop dat ik jullie de volgende keer niet meer zo lang hoef laten wachten op een up2date bericht van mij en wat meer kan vertellen (ben zo lekker lang van stof, gelukkig heb ik mn reisagboek). Afgelopen skype sessie heft me goed gedaan, blijven mailenJ

De eerste indrukken van Cambodja zijn in ieder geval ge-wel-dig! Ankor Wat (ook de kroeg Cootje, maar die bedoel ik nu even niet;-)) is onbeschrijvelijk adembenemend en ik reis sinds de 4000 eilanden samen met Lotte, een gezellige Alkmaarse chick (kent jou niet Ilse, maar Marloes (V) schiet me net te binnen dat ik in Pai wel een jongen was tegen gekomen die jou kende, Ferdinant heette hij, bij deze nog de groetjes). “It’s a small world”.

Lot’s of love vanuit Siem Reap,

Jolien