Van Thailand naar Laos

Twee weken geleden zat ik nog in Thailand. 28-12-'10 Ik had besloten afscheid te nemen van dit prachtige, veelzijdige, goed ontwikkelde en dus touristische land met zijn heerlijke eten, de warme douches en goede wegen. Het was een prettig en makkelijk begin van mijn reis door Zuid- Oost Azie.
Ik kwam (op een dag na) precies uit met mn 30 dagen visa en kon niet wachten Myanmar te gaan ontdekken. Verschillende informatie kreeg ik over de grensovergang en het kunnen krijgen van een visa dus ik besloot maar gewoon naar de grens toe te gaan en te kijken wat voor mij de mogelijkheden waren, er rekening mee houdend dat ik wellicht Burma voor later moest bewaren. En inderdaad, mijn Myanmar avontuur met gladgestreken dollars op zak, geen internet, weinig touristen, veelbelovende ongerepte natuur en dure hotels moest nog even op zich wachten. Een klein beetje telleurgesteld ben ik de grens over gegaan om mn visa voor Thailand te verlengen want ik kon morgen pas naar Laos toe. Ik heb dus toch een paar uur in Myanmar besteed, echter waren deze alles behalve geweldig, grensovergangen: druk, touristisch, vies, sfeerloos. Wel is het de stad van " The golden Triangle". Myanmar, Thailand en Laos grensen hier als de Benelux, alleen hebben ze hier plantages met opium waar ze in dit gebied om bekend staan....
A fijn, via Chiang Rai ben ik op de bus naar Chiang Khong gestapt. Een dorp dat zich door de Mekong Rivier scheidt van buurland Laos. Het was een interessante busrit, propvol met locals en  koude wind (toen de zon onder was) die door de openstaande ramen en deur naar binnen kwam. Vermoeid kwam ik aan, maar een zeer vriendelijk vrouwtje gaf me haar folder van het hostel: goedkoop, warme douche, gratis internet en een televisie, Prima! Het was inderdaad prima, een gemoeddelijke sfeer en een prachtig uitzicht over de Mekong naar het land waar ik morgen (uiteindelijk overmorgen) naar toe zou gaan. In dit Hostel heb ik Kyle ontmoed, een fanatiek surfende Amerkiaan die besloot een beetje meer dan alleen de oceaan te gaan bekijken. We hadden dezelfde plannen dus zijn verder samen opgetrokken. Na een chill en productief dagje in Chiang Khong  (rondlopen, boekje lezen, koffie drinken, HP3 kijken, pedicure, vuurwerksterretjes gekocht en andere nodige boodschapjes en heerlijke eend als avond eten) hebben we ons de 30e naar de overkant laten varen om daar een bus naar het noorden van Laos te pakken. Voorbereid op het ergste: local bus, 11:00 uur, goedkoop, overvol inclusief kippen dachten wij... Maar het werd 12:30, o nee toch 14:00 uur en redelijk comfortabel, vrijwel normale bus zonder kippen maar met kotsende kinderen naast ons, in slakkengang over de slechtere slingerwegen door de bergen naar Luang Nam Tha. Waar we vorig jaar aankwamen, 2010 en in 2011 nog steeds waren.
We hebben daar de volgende dag dus oud en nieuw geviert. Voor iedereen de aller beste wensen! De avond markt was beladen met Laotianen die met plezier naar zeer slechte (vals met de hoofdletter V) karoke optredens luisterden (er waren wel voorrondes geweest, ongelovelijk) en verder waren er twee discotheek's met keiharde muziek die afgeladen waren met 17 jarige. Terug gelopen naar het stadje, terasjes gepakt en uiteindelijk samen met de drie Londense Italianen (die ook in dezelfde bus hadden gezeten als wij en waarmee we op de scooter naar een grot in de buurt zijn gereden) toch de discotheek in gegaan. Champagne open getrokken gek gedanst en mn vuurwerk "af/ aangestoken". Vroeg guesthouse waarts gegaan maar onderweg nog even bij een local straatfeestjeblijven plakken.
Het stadje is er een van de vele verspreid over een groot gebied onder dezelfde noemer, maar Luang Nam Tha is toch wel het meest touristische. Vanuit hier kun je het beste trekkingen doen in het beschermde natuurgebied waarin nog enkele oorspronkelijke hill tribe villiges zijn gevestigd. Dat wilde ik graag twee dagen doen al moest ik een extra dag wachten omdat er dan meer mensen zouden zijn (hoogseizoen maar de crisis voelen ze hier). Een avond van te voren nog eens langs het bureau waar ik de trekking had geboekt, vertlede ze me dood leuk dat de mensen een andere keuze hadden gemaakt en dat ik of ook maar een andere hike moest nemen of het dubbele moest betalen voor de guide. Stomverbaasd en pist ben ik naar een ander agencie (had gelukkig nog niks betaald) gegaan en heb daar een trek geboekt. Kyle ging niet mee, die wilde naar een ander stadje. Met een leuke groep van 6 man hebben we flink doorgelopen door de jungle gehiked. Reuze bananebladeren, groen in allerlei variaties en bamboe lang, veel en dik dat je het nog niet met twee handen kon omsluiten. Er werd ons verteld dat we een gide uit het stadje mee zouden nemen, we hadden al een gide, maar deze twee jonge jongens kwamen uit ' de bergen zelf'...bleken achteraf alleen een deel mee te lopen (3 uur heen, 2 uur terug) om ons local food van de markt en water mee te nemen en zo een zakcentje te verdienen... Na 5 uur lopen kwamen we bij de familie aan waar we die nacht zouden verblijven. Een gote hut waar we met zn allen zouden slapen. Kippen, reuze eenden en honden liepen rond we hebben we in de rivier gebadderd en terwijl we warm bij het kampvuur wachten werd er voor avond eten gezorgd. Na een spelletje en voor de vrijwilliger een slok " Lao Lao" (wi- sa-kee, ikke bedank) was het bedtijd, 21:00 uur.
De volgende morgen 7:30 opgestaan, niks gemerkt van de muizen die om me heen bleken te hebben getrippeld die nacht. Wel de haan vaak horen kraaien. Dat is trouwens een ander verhaal, dat kraaien...dat kunnen ze hier helemaal niet! Ze doen een poging en dan na het ku-ke-le (schor en vals) KUggen ze meer dan dat ze er een mooie kuuhhuuu uit perssen...hilarisch vind ik het. Wat dat betreft lijken ze op de Laotianen zelf roggelend en hoesten de hele dag door. We gingen het dorp in en jawel als kers op de slagroomtaart, we bezochten een basisschool en ik mocht met de kinderen spelen! Op en top, wat een goed begin van deze dag (zie foto's, volgen later). Verder gehyked tot het einde, mooi uitzicht, leuke mensen (Ozzie & Almoge een Israelisch stel en Mac zijn degen die er zeg maar toe doen want daar trek ik nu nog steeds mee op samen met Kykle) en kwablijkelijk met allen ongeveer dezelfde plannen: 5 januari 2011, Luang Parabang is next.